Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
büküş — is. 1. Bükmə şəkli, bükmə tərzi, bükmə üsulu. 2. Bir şeyin qırışmış, bükülmüş yeri; qırış. Paltarın büküşü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürüşmüş — f. sif. Bürüşük hala düşmüş, bürüş bürüş olmuş, qırış qırış olmuş, qırışmış. Bürüşmüş kağız. Bürüşmüş pərdə. – Kosa onun <Meşinovun> döşündən geriyə itələyərək, bürüşmüş sifətini turşutdu. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çökəlmək — f. Çökək əmələ gəlmək, içəri batmaq. <Sila> gülərkən ovurdları çökəlir, bu vaxt gözə çox şirin görünürdü. S. Vəliyev. <Mərcanın> çökəlmiş (f. sif.) ovurdları dolub boşalmağa, qırışmış dodaqları əsməyə başladı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dabanıçatlaq — sif. dan. Pinti, natəmiz. Yerə kəlağayı sərib, qızı onun üstündə gəzdirərdilər ki, görsünlər, kəlağayı qırışmır ki. . Qırışmış olsa, dabanıçatlaqdır, – deyə almazdılar. R. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hamarlamaq — f. 1. Yerin və ya bir şeyin səthini hamar hala salmaq, hamar, düz etmək, düzləndirmək. Taxtanı rəndə ilə hamarlamaq. – Dənizin şıltaq ləpələri . . qumu təzədən hamarlayırdı. H. Seyidbəyli. Əhməd . . uzun qəlyanı . . kisənin içinə salıb xeyli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nişastalanmış — f. sif. Nişasta vurulmuş; nişastalı suya salınmış; kraxmallanmış. Üzərində ağ və nişastalanmış əl dəsmalları ehram kimi düzülən ağ örtüklü stollarda sükut hökm sürürdü. M. S. O.. <Zülfüqar oğlanın> . . nişastalanmış, ancaq maşında əzilib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pilə — is. Baramadan alınan ipək. Qaranlıq bir otaqda üzü qırışmış bir qarı oturub, pilə əyirirdi. Ç.. Pilə kimi – yumyumşaq, ipək kimi yumşaq, incə, zərif. Rüxsarənin pilə kimi yumşaq əlindən keçən soyuqluq Sübhanverdizadənin əsəblərinə yayıldı. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırış-qırış — sif. və zərf Qırışları çox olan, qırışıq halda olan, hər tərəfi qırışmış. Köynəyi qırış qırış etmək. Alnı qırış qırış olmuşdur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırışıq — 1. Bax qırış. Köynəyin qırışığını aç. Süfrənin qırışığı. – Yeməyə içməyə etina qalmır; Heç alnının qırışığı açılmır. A. S.. Polkovnikin alnındakı qırışıqlar sıxlaşdı. M. İ.. 2. sif. Qırışmış, büzüşmüş, büzük yeri qalan. Qırışıq paltar. Qırışıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
